Boek voor HSP’ers
Schrijfinspiratie, deel 2. Op de meest onhandige momenten spoken er woorden, zinnen, ja hele lappen tekst door mijn hoofd. Tijdens een wandeling, onder de douche… Nooit heb ik pen en papier bij de hand op zo’n moment en zo laat ik de inspiratie vaak weer wegebben. En als ik er later wel voor ga zitten, met pen en papier of achter de laptop, dan komt er niets. Of het wordt een gekunsteld verhaal, het stroomt niet, het leest niet lekker. “Nou ja, laat maar weer”, denk ik dan. Deze keer stapte ik net in bed, toen de inspiratie ontstond. Ik besloot weer naar beneden te gaan en met slaperige ogen de laptop op te starten om te schrijven wat er kennelijk geschreven moest worden.
Dit is het vervolg op het artikel ‘Zen op de camping – voor HSP’ers’, vandaag deel ik het vervolg hier op, deel 2:
‘Zen op de camping’ – Aan het werk?!
Het was deze vakantie dat ik na een weekje het energetisch werk toch wel begon te missen. Ik stuurde een verzoekje het Universum in; het lijkt me wel leuk wat te kunnen werken hier op de camping. Wie weet wel met een van de pony’s. Ik zal eens informeren of er eentje is met gedragsproblemen of fysieke klachten.
De buurvrouw sprak me die dag aan. We hadden al eerder kennisgemaakt en een praatje pot gemaakt over waar we wonen, wat voor werk we doen en dat soort dingen. Deze buurvrouw vertelde me dat ze de dag daarvoor een flink auto ongeval had meegemaakt. Ze had er nachtmerries van en haar spijsvertering was van streek. Ik had natuurlijk direct zin om energetisch met haar te werken, om te kijken of ik iets voor haar zou kunnen doen, maar ergens in de afgelopen jaren heb ik geleerd om mijn hulp niet meer aan te bieden. Ik bedoel, wie ben ik nu eenmaal dat ik denk dat ik een ander kan helpen? En hoe gemotiveerd is de ander als het zomaar wordt aangeboden? “Baat het niet dan schaadt het niet” is een te makkelijk uitgangspunt voor energetisch werk. Dus ik hield mijn mond wat dat betreft, luisterde naar haar verhaal en wenste haar goeds.
Een dag later stond ze in de vroege avond in onze voortent, met de vraag of ik misschien iets voor haar zou kunnen doen. Ze deed geen oog dicht, was echt van de leg, het ging niet goed. Het was even improviseren om een fijne setting te creëren en het resulteerde in een matrasje op de grond in haar voortent. Het was inmiddels avond en de hele familie werd ‘de tent uit gestuurd’. Zij maakten graag plaats natuurlijk… Eenmaal geïnstalleerd op het matras, dekentje erbij, konden we starten. Ik stem mij energetisch af en bedenk me dat ik niet eens haar naam weet! Toch nog maar even naar vragen en tevens mijzelf voorstellen, wel zo fijn.
Zittend op de grond, werkend op het lichaam en in het energieveld van deze dame, voel ik me dankbaar voor het moment. “Wat krijg je van me?” vraagt ze me na afloop. “Het is goed zo,” reageer ik, “misschien vinden we elkaar nog eens, en mag ik dan iets van jou leren.” Ze bedankte me met de woorden: “Als jij aan het werk gaat kleurt je aura helemaal roze. En er staat een groot genezer achter je”. Voor de grap keek ik nog even over mijn schouder.
Ja, dat is het ideale campingleven voor mij. Samen met mijn gezin zijn, leuke mensen ontmoeten, praatjes pot, én tijd nemen voor mijzelf, om de balans tussen buiten en binnen in evenwicht te houden. Volgend jaar weer!
En voor wat de buurvrouw betreft? Na de zomervakantie heb ik haar thuis bezocht. Ze werkt ook als natuurgeneeskundige, met andere disciplines als ik, en heeft me daar een mini-workshop in gegeven, met wat praktische oefeningen om thuis mee aan de slag te gaan. Sinds die tijd bezoeken we elkaar regelmatig. Een bijzondere ontmoeting met een mooi vervolg. Een uitwisseling in tijd en energie die veel voldoening geeft! Ook op de camping.
Lees ook het derde deel van mijn belevenissen op de camping, met de titel ‘Straling?!’