Boek voor HSP’ers
Eerder deelde ik het artikel ‘Zen op de camping’ – Aan het werk?! als tweede deel van een drieluik aan vakantie ervaringen van een HSP’er. Dit is het laatste deel :
‘Zen op de camping’ – Straling?!
Het was in een vakantie, een jaar eerder, dat ik volkomen van de leg raakte. Ik begreep er niets van, mijn systeem was compleet overprikkeld.
We verbleven op een kleine, rustige camping. Er was genoeg te spelen voor zoonlief, genoeg te fietsen voor manlief en genoeg te wandelen voor mijzelf, zo in de bossen. We hadden een aardig ritme, we deden dingen samen en we deden ieder ons eigen ding. Mooie balans, vakantiedoel behaald zou je denken, maar toch. Ik sliep niet goed, mijn zenuwstelsel kwam niet tot rust en het werd met de nacht beroerder.
Op een nacht stapte ik van ellende het gehuurde tenthuisje uit, om onder een met sterren bezaaide hemel een stukje over de camping te lopen. Het was die nacht dat ik ontdekte dat er naast de accommodatie, hemelsbreed op nog geen 2 meter afstand van mijn hoofdkussen, een wifi-versterker stond die de gehele camping van een goede internetverbinding voorzag.
Klachten als gevolg van stralingsgevoeligheid, ofwel EHS (Elektro Hyper Sensitiviteit) heb ik eerder ervaren. Het ging dan met name om de frequenties van wifi, die mij klachten gaven. Het resulteerde in een zenuwstelsel dat niet goed tot rust komt. Net alsof je in een ruimte bent waar de muziek veel te hard staat en je geen mogelijkheid hebt om het zachter te zetten of je oren af te sluiten. Probeer dan maar eens te slapen! Maar sinds we thuis het internet weer deels bekabeld hebben en er daarnaast een eco-router is geïnstalleerd, heb ik deze klachten niet meer ervaren. En nu, onder die mooie sterrenhemel, begreep ik opeens wat er aan de hand was.
De volgende ochtend bespraken we de opties; in mijn eentje naar huis gaan (want ik kon écht niet nog zo’n nacht) of het bespreekbaar maken bij de camping-eigenaar en kijken of er oplossingen te bedenken zijn.
De campingeigenaar had ik eerder als niet heel toegankelijk ervaren, eerder een beetje een stugge man met een houding van ‘niet lullen maar poetsen’. Dus ik zag er best een beetje tegenop. Ik liep richting receptie en zag hem met wat andere personeelsleden op het terras van het restaurant van de camping zitten. En plein public was ik niet van plan mijn verhaal te doen, dus ik vroeg hem of ik hem even privé kon spreken. Ik voelde me haast naakt, zo kwetsbaar om mijn verhaal te doen en mijn wensen te uiten, want ja, wie heeft er nou last van een wifi-versterker naast z’n bed?! Voor de meesten is stralingsgevoeligheid toch iets voor wappies.
De campingeigenaar hoorde mijn verhaal aan en tot mijn positieve verrassing vroeg hij me of ik zelf een idee had hoe dit op te lossen. Ja, die had ik wel! Heel voorzichtig deed ik mijn voorstel; ik vroeg hem naar de mogelijkheid een timer op de wifi-versterker te zetten, bijvoorbeeld van 00.00 uur ’s nachts tot 6 uur de volgende ochtend. Immers, wie gebruikt er nu wifi binnen die tijden op zo’n kleinschalige camping? “Ik zal er eens over nadenken” was zijn antwoord, zijn enige antwoord. “Oké, zal ik dan vanmiddag even langslopen om te informeren ernaar?”. “Nee, dat merk je dan vanzelf wel”. En inderdaad, ik merkte het, mijn zenuwstelsel kwam tot rust en ik kon weer slapen! Dankbaar zocht ik de campingeigenaar de volgende dag even op om hem te vertellen dat de rust in mij weer was teruggekeerd!
Eerder schreef ik eens een artikel over de energetische benadering van EHS, voor op mijn website. Dat artikel gaat over de verschillen tussen fysiek aarden en energetisch aarden, over het belang van beiden en over waarom dat niet voor iedereen vanzelf gaat. Mijn ervaring is dat (hoog)gevoelige mensen over het algemeen meer moeite hebben om goed te aarden en daardoor gevoeliger reageren op elektromagnetische velden, en in het slechtste geval, klachten ontwikkelen; ‘HSP met EHS’ dus, je verzint het niet…
Nu sta ik over het algemeen best goed met mijn beide voetjes op de grond, maar deze ervaring nodigde me uit om nog beter te zorgen voor mijzelf en te werken aan een betere en aanhoudende goede gronding.
De wet van de aantrekkingskracht zorgde er later dat jaar voor dat er nieuwe cliënten, met klachten als gevolg van stralingsgevoeligheid, mijn praktijk bezochten. Een schilder, een timmerman; hardwerkende nuchtere Nederlanders met beide voeten stevig op de grond, echter met gevoelssensoren die zij niet eerder in zichzelf hadden (h)erkend. En zoals altijd; steeds als ik een stukje in mijzelf heb uitgewerkt, trekt dat cliënten aan met soortgelijke klachten die ik daarbij kan begeleiden.
Terug naar de camping: deze ervaring, waarin er rekening werd gehouden met mijn gevoeligheid, was hartverwarmend! En zo resulteerde ook deze vakantie voor mij in ‘Zen, op de camping’.
P.S. Ben je benieuwd naar het artikel dat ik schreef over EHS? Je leest het hier.