Onze fijngevoelige zoon zit sinds dit jaar in de brugklas van de vrije school in Delft. Binnen de vrije school wordt periodeonderwijs gegeven; gedurende een periode van drie weken begint elke dag met een blokuur les in een bepaald periodevak. Zo krijg je bijvoorbeeld drie weken lang elke ochtend een blokuur geschiedenis, dan weer drie weken lang elke ochtend een blokuur biologie, scheikunde, sterrenkunde, economie en ga zo maar verder.
Elke periode vat een leerling de geboden lesstof samen in een periodeschrift en aan het einde van de periode wordt dit schrift beoordeeld. Aangezien kunst en creativiteit en het leren met hoofd, hart en handen een van de uitgangspunten is van het vrije school onderwijs, ontstaan er super mooi versierde periodeschriften, elk schrift een uniek kunstwerk!
Presentatie
In de klas van onze zoon betrof de tweede periode van dit schooljaar het vak biologie, met als onderwerp ‘verzorging’, in de breedste zin van het woord. Voor deze lessen werd er door de mentor tijdens de ouderavond gevraagd of er ouders zijn die een verzorgend beroep hebben en of zij hierover iets willen komen vertellen voor de klas. En zo kwam het dat ik enkele weken geleden ’s ochtends om 9.15 uur tegenover 29 leerlingen stond. Hoewel ik geen ervaring heb in het voor de klas staan, voelde ik me prima op mijn gemak. Ik startte mijn presentatie met een uitleg over reguliere zorg en complementaire zorg, zodat de leerlingen konden begrijpen waar mijn vak nu eigenlijk thuis hoort. Vervolgens vertelde ik over wat mijn werk inhoudt, over de leuke en minder leuke aspecten van mijn vak, over welke opleiding je hiervoor kunt volgen (wat mij betreft is de school des levens de belangrijkste) en tot slot nog over een bijzondere ervaring in de praktijk. De leerlingen schreven ijverig mee en stelden goede vragen.
Theorie én praktijk
Na dit theoretische deel liet ik de leerlingen samen met hun buurvrouw / buurman een oefening doen in het voelen en bewust laten stromen van energie. Hierbij was er afwisselend een gever en een ontvanger, waarbij de gever zijn handen op bepaalde plekken van de rug van de ontvanger legde en ging voelen wat er allemaal te ervaren was in en onder zijn/haar handen. De ontvanger mocht gaan voelen wat hij/zij voelde gebeuren onder deze aanraking. En ik nodigde de leerlingen uit hun ervaringen te noteren in hun schrift. Het was heel leuk om te zien dat, oké, op 1 leerling na, alle leerlingen zich open stelden voor deze oefening!
Een groot cadeau van de mentor!
Natuurlijk was ik na afloop heel nieuwsgierig naar wat er toch in al die periodeschriften zou worden geschreven over mijn presentatie. De mentor zei dat hij er kopieën van zou maken voor mij. En zo kwam onze zoon gisteren thuis met een grote envelop met de tekst “voor de mama van Sepp” erop. Ron en Sepp vroegen mij om alle verslagen voor te lezen tijdens de maaltijd. Nu was dat een beetje veel, om even 29 verhalen voor te lezen, maar zeker een deel ervan droeg ik voor. De andere las ik nadien op mijn gemak.
29 Spiegels
En zo kon ik met behulp van 29 spiegels mijn eigen presentatie evalueren. Het is echt heel bijzonder om in 29 verschillende verwoordingen, vanuit 29 verschillende gezichtspunten, hierop terug te kijken! Het is ook heel bijzonder om te zien dat elke leerling een ander stukje uit de presentatie oppikt en belicht! Ogenschijnlijk terloops genoemde opmerkingen lees ik uitvergroot terug in de verslagen en delen waar ik dieper over ben uitgeweid lees ik in sommige verslagen helemaal niet terug. Iedere leerling heeft een eigen en uniek verslag geschreven. En ieder verslag spiegelt een ander stukje van mijn presentatie; heel leerzaam en verrijkend. Met dank aan het kopieerwerk van de mentor!